We share a common earth
We share the fruits of God's creation
We stand on the edge of creation and destruction
Creator God, help us to choose life
And to walk humbly on the earth.
Song “One more step” https://youtu.be/5jhAzbdKq6U?feature=shared
Prayer of confession
Forgive us dear God for everything that spoils our life, for moods and irritability which make us difficult to live with, for things we do that are insensitive to the feelings of others, for thinking of ourselves which makes it harder for others.
We put these things at the foot of the cross and leave them there for God to deal with. Help us to live more as we ought to and less as we want to In Jesus Name Amen.
Reading Luke 15v1-32
Reflection “Being lost and found”
Luke’s gospel emphasizes God's love for the poor, the disadvantaged, minorities, outcasts, sinners and lepers. Women play a more prominent part than in the other gospels.
All of Luke 15 concerns finding lost things. Lost sheep, lost coins, and celebration over one sinner who repents — Jesus' stories are in response to criticism that he receives that "sinners" and shares meals with them. The tax collectors and sinners were detested by respectable people with good reason. The Roman authorities contracted out collection of taxes; how a tax collector got the money was up to him. Usury, fraud and excessive profits were common. Tax collectors worked for tax farmers, who were usually foreigners. As such, they were ritually unclean. Nevertheless, Jesus attracts them. Jesus did not spend his time with the respectable religious people, he spent his time with ordinary people, people who did not go to the synagogue on a Sabbath or church on a Sunday and he ate with them. Jesus' contemporaries were staggered by the fact that he shared food with sinners. What would be the equivalent today? Pharisees of course were forbidden to eat with sinners and shepherds were such people. So he tells the story of the lost sheep.
100 sheep was the nomal size for a flock. The shepherd in the story
leaves 99 well behaved docile sheep to follow the naughty one who has wandered off. What kind of a shepherd do we have here? We would sack him! He continues the search until he finds the lost sheep. Once finding her he lays the sheep on his shoulders and plans a party with his friends. The story tells us that the God rejoices over the lost being found.
We move on to the next story keeping in our minds the word "lost". The lost coin in the story is equivalent to the cost of a sheep- it is the woman's life savings. It was a coin that women saved to put on some sort of headband during their marriage ceremony. Once they collected 10, they could be married "properly." So they saved and collected these coins because their identity in first century Palestinian society was entwined with married status. This woman lives in a poor house with a low door and no windows. She has to light a lamp to see to sweep. She searches carefully until she finds it. And on finding it, she plans a party to celebrate with her neighbours. God rejoices at the lost being found. The coin could also represent a day’s wage.
We find the word repentance only on Jesus's lips in Luke 15v7. In Aramaic it means returned to a rational state of mind. Luke’s stories of Jesus find us returning again and again to those who have a change of heart; the tax collector who stops cheating, the rich man who stops coveting, the conceited man who becomes humble. Repentance is something done wholeheartedly, it is a permanent change. Repentance is God driven, overwhelming.
So Jesus defends associating with these people, using parables. Jesus asks if you had many and lost one, wouldn’t you search until you found it? God is the shepherd/housewife; the lost sheep or coin is symbolic of people who repent, who turn back to God. Neither the sheep nor the coin can find their owner. Nothing is more frustrating than losing something from right under your nose like misplaced keys. But, as so often in the parables, there are twists which helps people remember them: what shepherd would leave his flock in the wilderness? The Pharisees would find God symbolized by a woman as outrageous (women clergy/bishops), and first-century shepherds were considered lawless and dishonest. Would a shepherd really care about one sheep out of 100? But God is like that?
These are small stories with large points. These are parables not so much telling us what to do as describing the nature of God. Jesus has chosen two examples of people who were outcasts, shepherds and women. And it is one thing to lose someone or something. It is quite another thing to know yourself as lost and needing to be found. Can you remember feeling lost? I can.
The searching was to restore the fold to 100, the coins to 10, and make a whole again. The reasons we need to search for the 'lost' is because we are incomplete without them ... the searching is so that we, too, can be whole. Carl Jung called his patients "lost sheep" and the English word “pastor” is taken from the Latin word for shepherd. There is no blame directed toward the straying sheep. Jesus in this parable is seeking out something which is lost, finding it, and celebrating the discovery. Israel is not the lost sheep here, but the tax collectors and sinners -- they are the lost sheep of the house of Israel that Jesus is sent to. Jesus is the good shepherd.
Is the church full of lost sheep and lost coins? The church should be a great lost and found department. Jesus is on a search-and-rescue mission. The main requirement for being found by Jesus is to be lost. Who are the lost in our society? The homeless, asylum seekers, people sick with worry over money, people with stigmas. Simply someone you meet? You know them. They live in our communities. Being lost makes us vulnerable and its good to come home, very good.
We are to do what Jesus did, to help those who are lost and want to come home. In recognizing our lostness, there is a coming home, a celebration, rebirth, reconciliation and beyond death, resurrection.
Song "Behold the Lamb of God” https://youtu.be/ACHPwx7EGQA?feature=shared
May the everlasting God shield you
East and West and wherever you go
And the blessing of God be upon you
The blessing of the Christ of Love
The blessing of the Spirit of Peace
Now and for evermore. Amen.
路加福音 15v1-32
100 隻羊是羊群的正常規模。 故事中的牧羊人
留下99隻乖巧溫順的羊去追隨那隻迷路的頑皮羊。 我們這裡有什麼樣的牧羊人？ 我們會解僱他！他繼續尋找，直到找到失落的羊。找到她後，他把羊放在肩上，並計畫與朋友們一起聚會。 這個故事告訴我們，上帝為失喪的人被找到而感到高興。
我們繼續講下一個故事，同時牢記「迷失」這個詞。故事中失去的硬幣相當於一隻羊的成本──這是女人一生的積蓄。這是婦女們存下來的一枚硬幣，用來在結婚典禮上戴上某種頭帶。一旦收集到10個，他們就可以「正式」結婚了。因此，他們保存並收集了這些硬幣，因為他們在一世紀巴勒斯坦社會的身份與婚姻狀況交織在一起。這個女人住在一間簡陋的房子裡，門低矮，沒有窗戶。 她必須點一盞燈才能看到掃地。 她仔細地尋找，直到找到為止。 找到它後，她計劃舉辦一場派對與鄰居一起慶祝。上帝因失喪的人被找到而感到快樂。硬幣也可以代表一天的工資。
我們在路加福音 15 章 7 節中只在耶穌的嘴裡找到了「悔改」這個字。在阿拉姆語中，這意味著恢復理性的心態。 路加關於耶穌的故事讓我們一次又一次地回到那些改變心意的人身上。稅吏停止欺騙，富人停止貪婪，自負的人變得謙虛。悔改是全心全意去做的事情，是永久的改變。悔改是神所驅動的、勢不可擋的。
因此，耶穌用比喻來捍衛與這些人的交往。耶穌問如果你擁有很多而失去了一個，你不會尋找直到你找到嗎？神是牧羊人/家庭主婦；迷失的羊或硬幣象徵悔改、迴轉歸向神的人。 羊和硬幣都找不到它們的主人。沒有什麼比在你眼皮底下丟失一些東西（例如放錯地方的鑰匙）更令人沮喪的了。 但是，正如寓言中經常出現的那樣，其中有一些曲折可以幫助人們記住它們：哪個牧羊人會把他的羊群留在曠野？法利賽人會發現以女人為象徵的上帝是無恥的（女神職人員/主教），而一世紀的牧羊人被認為是無法無天和不誠實的。牧羊人真的會關心 100 隻羊中的一隻嗎？但神就是這樣嗎？
這些都是小故事，大道理。這些比喻與其說是告訴我們該做什麼，不如說是描述神的本質。 耶穌選擇了兩個被遺棄的人的例子：牧羊人和婦女。失去某人或某物是一回事。知道自己迷失並需要被找到是另一回事。你還記得失落的感覺嗎？我可以。
搜尋的目的是將倍數恢復到100，硬幣恢復到10，然後重新湊成一個整體。我們需要尋找「迷失」的原因是因為沒有它們我們就不完整……尋找是為了讓我們也能完整。卡爾·榮格稱他的病人為“迷失的羊”，而英語單字“牧師”則取自拉丁語中的“牧羊人”一詞。沒有人指責迷失的羊。在這個比喻中，耶穌正在尋找失去的東西，找到它，並慶祝這一發現。 這裡的以色列不是迷失的羊，而是稅吏和罪人──他們是耶穌被派往以色列家的迷失的羊。耶穌是好牧人。
教堂裡是否充滿了迷失的羊和失去的錢幣？教會應該是一個偉大的失物招領部門。耶穌正在執行搜救任務。被耶穌找到的主要條件就是失喪。誰是我們社會中的迷失者？無家可歸者、尋求庇護者、因金錢問題而生病的人、帶著恥辱的人。只是你遇到的一個人嗎？你認識他們。他們住在我們的社區。迷路讓我們變得脆弱，回家很好，非常好。
我們要做耶穌所做的事，幫助那些迷失並想要回家的人。當我們認識到我們的迷失時，我們就會回家、慶祝、重生、和解，以及超越死亡、復活。
歌曲「看哪上帝的羔羊」 https://youtu.be/ACHPwx7EGQA?feature=shared
Luc 15v1-32
100 brebis, c'est la taille normale d'un troupeau. Le berger de l'histoire
laisse 99 brebis dociles et bien élevées pour suivre la brebis égarée. Quel genre de berger avons-nous ici ? Nous le virerions ! Il continue la recherche jusqu'à ce qu'il retrouve la brebis perdue. Une fois qu'il l'a trouvée, il la met sur ses épaules et organise une fête avec ses amis. L'histoire nous dit que Dieu se réjouit de la découverte de la brebis perdue.
Nous passons à l'histoire suivante en gardant à l'esprit le mot "perdu". La pièce perdue dans l'histoire équivaut au prix d'une brebis - c'est l'épargne de toute une vie de la femme. C'était une pièce que les femmes économisaient pour mettre sur une sorte de bandeau pendant leur cérémonie de mariage. Une fois qu'elles en avaient récupéré 10, elles pouvaient se marier "correctement". Elles ont donc économisé et collecté ces pièces parce que leur identité dans la société palestinienne du premier siècle était liée au statut de mariée. Cette femme vit dans une maison pauvre avec une porte basse et sans fenêtre. Elle doit allumer une lampe pour voir et balayer. Elle cherche soigneusement jusqu’à ce qu’elle la trouve. Et lorsqu’elle la trouve, elle organise une fête pour célébrer avec ses voisins. Dieu se réjouit de la découverte de l’objet perdu. La pièce de monnaie pourrait aussi représenter le salaire d’une journée.
Nous ne trouvons le mot repentir que sur les lèvres de Jésus dans Luc 15v7. En araméen, cela signifie revenir à un état d’esprit rationnel. Les histoires de Jésus de Luc nous font revenir encore et encore à ceux qui ont changé de cœur ; le collecteur d’impôts qui arrête de tricher, l’homme riche qui arrête de convoiter, l’homme vaniteux qui devient humble. La repentance est quelque chose qui se fait de tout son cœur, c’est un changement permanent. La repentance est motivée par Dieu, elle est bouleversante.
Jésus défend donc le fait de s’associer à ces personnes, en utilisant des paraboles. Jésus demande si vous en aviez beaucoup et que vous en perdiez une, ne chercheriez-vous pas jusqu’à ce que vous la trouviez ? Dieu est le berger/la ménagère ; la brebis ou la pièce de monnaie perdue symbolise les personnes qui se repentent, qui reviennent à Dieu. Ni la brebis ni la pièce de monnaie ne peuvent retrouver leur propriétaire. Rien n’est plus frustrant que de perdre quelque chose sous notre nez, comme des clés égarées. Mais, comme souvent dans les paraboles, il y a des rebondissements qui aident les gens à s’en souvenir : quel berger laisserait son troupeau dans le désert ? Les pharisiens trouvaient que Dieu symbolisé par une femme était scandaleux (les femmes prêtres/évêques), et les bergers du premier siècle étaient considérés comme sans loi et malhonnêtes. Un berger se soucierait-il vraiment d’une brebis sur 100 ? Mais Dieu est comme ça ?
Ce sont de petites histoires avec de grandes idées. Ce sont des paraboles qui ne nous disent pas vraiment quoi faire mais qui décrivent la nature de Dieu. Jésus a choisi deux exemples de personnes qui étaient des parias, des bergers et des femmes. Et c’est une chose de perdre quelqu’un ou quelque chose. C’en est une autre de se savoir perdu et d’avoir besoin d’être retrouvé. Vous souvenez-vous de vous être senti perdu ? Moi, je m’en souviens.
La recherche consistait à ramener le troupeau à 100, les pièces à 10 et à reconstruire un tout. La raison pour laquelle nous devons rechercher les « égarés » est que nous sommes incomplets sans eux… la recherche est pour que nous aussi puissions être entiers. Carl Jung appelait ses patients « brebis perdues » et le mot anglais « pastor » est tiré du mot latin pour berger. Il n’y a pas de blâme dirigé contre la brebis égarée. Dans cette parabole, Jésus cherche quelque chose qui est perdu, le trouve et célèbre sa découverte. Israël n’est pas la brebis perdue ici, mais les collecteurs d’impôts et les pécheurs – ce sont les brebis perdues de la maison d’Israël à laquelle Jésus est envoyé. Jésus est le bon berger.
L’église est-elle pleine de brebis perdues et de pièces de monnaie perdues ? L’église devrait être un grand service des objets trouvés. Jésus est en mission de recherche et de sauvetage. La principale condition pour être trouvé par Jésus est d’être perdu. Qui sont les perdus dans notre société ? Les sans-abri, les demandeurs d’asile, les personnes malades à cause de l’argent, les personnes stigmatisées. Simplement quelqu’un que vous rencontrez ? Vous les connaissez. Ils vivent dans nos communautés. Être perdu nous rend vulnérables et il est bon de rentrer à la maison, très bon.
Nous devons faire ce que Jésus a fait, aider ceux qui sont perdus et qui veulent rentrer à la maison. En reconnaissant notre perte, il y a un retour à la maison, une célébration, une renaissance, une réconciliation et au-delà de la mort, la résurrection.
Chanson « Behold the Lamb of God » https://youtu.be/ACHPwx7EGQA?feature=shared
ما یک زمین مشترک داریم
ما در میان یکدیگر ایستاده ایم
ما در ثمرات خلقت خدا سهیم هستیم
ما در لبه آفرینش و نابودی ایستاده ایم
خدای خالق ما را در انتخاب زندگی یاری کن
و متواضعانه روی زمین راه برود.
آهنگ "یک قدم دیگر" https://youtu.be/5jhAzbdKq6U?feature=shared
دعای اقرار
خدای عزیز ما را ببخش به خاطر همه چیزهایی که زندگی ما را تباه می کند، برای خلق و خوی و عصبانیت که زندگی با آنها را دشوار می کند، برای کارهایی که انجام می دهیم که نسبت به احساسات دیگران حساس نیستیم، به خاطر فکر کردن به خودمان که کار را برای دیگران سخت تر می کند.
ما این چیزها را پای صلیب می گذاریم و آنجا می گذاریم تا خدا به آن رسیدگی کند. به ما کمک کن تا بیشتر آنطور که باید و کمتر آنطور که می خواهیم زندگی کنیم در نام عیسی آمین.
خواندن لوقا 15 v1-32
بازتاب "گم شدن و پیدا شدن"
انجیل لوقا بر عشق خدا به فقرا، محرومان، اقلیت ها، رانده شدگان، گناهکاران و جذامیان تأکید دارد. زنان نقش برجستهتری نسبت به سایر انجیل دارند.
تمام لوقا 15 مربوط به یافتن چیزهای گم شده است. گوسفند گم شده، سکه های گمشده، و جشن برای یک گناهکار که توبه می کند - داستان های عیسی در پاسخ به انتقاداتی است که از آن "گناهکاران" دریافت می کند و با آنها غذا به اشتراک می گذارد. باج گیران و گناهکاران مورد تنفر مردم محترم با دلیل موجه بودند. مقامات رومی جمع آوری مالیات را منعقد کردند. اینکه چگونه یک باجگیر پول را به دست آورد به او بستگی داشت. ربا، کلاهبرداری و سود زیاد رایج بود. باجگیران برای کشاورزان مالیاتی که معمولاً خارجی بودند کار می کردند. به این ترتیب، آنها از نظر آیینی نجس بودند. با این وجود، عیسی آنها را جذب می کند. عیسی وقت خود را با مذهبیان محترم نمی گذراند، او وقت خود را با مردم عادی می گذراند، افرادی که در روز شنبه یا کلیسا در روز یکشنبه به کنیسه نمی رفتند و با آنها غذا می خورد. معاصران عیسی از این واقعیت که او غذا را با گناهکاران تقسیم می کرد، شگفت زده شدند. امروز معادل آن چه خواهد بود؟ البته فریسیان از غذا خوردن با گناهکاران منع می شدند و شبانان نیز چنین افرادی بودند. بنابراین او داستان گوسفند گمشده را تعریف می کند.
100 گوسفند اندازه معمولی یک گله بود. چوپان در داستان
99 گوسفند مطیع را به جا می گذارد تا به دنبال شیطانی که سرگردان شده است بروند. ما اینجا چه جور چوپانی داریم؟ اخراجش می کردیم! او به جستجو ادامه می دهد تا گوسفند گمشده را پیدا کند. هنگامی که او را پیدا می کند، گوسفند را روی شانه هایش می گذارد و با دوستانش یک مهمانی برنامه ریزی می کند. داستان به ما می گوید که خدا از گمشده پیدا شده خوشحال می شود.
با حفظ کلمه «گمشده» در ذهنمان به سراغ داستان بعدی می رویم. سکه گم شده در داستان معادل هزینه یک گوسفند است - پس انداز زندگی زن است. این سکه ای بود که زنان پس انداز کردند تا در مراسم ازدواجشان نوعی سربند ببندند. پس از جمع آوری 10، آنها می توانند "درست" ازدواج کنند. بنابراین آنها این سکه ها را ذخیره و جمع آوری کردند زیرا هویت آنها در جامعه فلسطینی قرن اول با وضعیت متاهلی درهم آمیخته بود. این زن در یک خانه فقیرانه با در کم و بدون پنجره زندگی می کند. او باید یک چراغ روشن کند تا ببیند تا جارو کند. او با دقت جستجو می کند تا آن را پیدا کند. و با پیدا کردن آن، او یک مهمانی برای جشن گرفتن با همسایگانش برنامه ریزی می کند. خدا از پیدا شدن گمشده خوشحال می شود. سکه همچنین می تواند نشان دهنده دستمزد یک روز باشد.
ما کلمه توبه را فقط بر لبان عیسی در لوقا 15 تا 7 می یابیم. در آرامی به معنای بازگشت به حالت عقلانی ذهنی است. داستانهای لوقا از عیسی ما را در حال بازگشت دوباره و دوباره به کسانی میدانند که تغییر قلب دارند. باجگیر که از تقلب دست می کشد، مرد ثروتمندی که از طمع دست می کشد، مرد متکبر که فروتن می شود. توبه کاری است که از صمیم قلب انجام شود، تغییری دائمی است. توبه خدا رانده است، طاقت فرسا.
بنابراین عیسی از معاشرت با این افراد با استفاده از مثل ها دفاع می کند. عیسی می پرسد اگر تعداد زیادی داشتید و یکی را از دست دادید، آیا تا زمانی که آن را پیدا نکنید، جستجو نمی کردید؟ خدا شبان/زن خانه دار است. گوسفند گمشده یا سکه نماد افرادی است که توبه می کنند و به سوی خدا باز می گردند. نه گوسفند و نه سکه نمی توانند صاحب خود را پیدا کنند. هیچ چیز خسته کننده تر از گم کردن چیزی از زیر بینی شما مانند کلیدهای نابجا نیست. اما همانطور که اغلب در تمثیل ها وجود دارد، پیچش هایی وجود دارد که به مردم کمک می کند آنها را به خاطر بسپارند: کدام شبان گله خود را در بیابان رها می کند؟ فریسیان خدا را با یک زن بهعنوان ظالمانه (زنان روحانی/اسقف) نماد میدانستند، و شبانان قرن اول قانونگریز و ناصادق تلقی میشدند. آیا یک چوپان واقعاً از هر 100 گوسفند به یک گوسفند اهمیت می دهد؟ ولی خدا اینطوریه؟
این ها داستان های کوچک با نکات بزرگ هستند. اینها تمثیلهایی هستند که به ما نمیگویند چه کار کنیم، بلکه ماهیت خدا را توصیف میکنند. عیسی دو نمونه از افراد رانده شده را انتخاب کرده است، شبانان و زنان. و از دست دادن کسی یا چیزی یک چیز است. این کاملاً چیز دیگری است که خودتان را گمشده و نیاز به یافتن بدانید. آیا می توانید به یاد بیاورید که احساس کرده اید؟ من می توانم.
جستجو برای بازگرداندن تا به 100، سکه ها به 10، و ایجاد یک کل دوباره بود. دلایلی که ما به جستجوی "گمشدگان" نیاز داریم این است که ما بدون آنها ناقص هستیم... جستجو به این دلیل است که ما نیز،
